Her şeyin bir zamanı
olduğuna gerçekten inanmaktayım. Ve bu iş bulma sürecinin gerçekten insanın
sosyal çevresinin geniş olmasıyla daha kolay olduğunu bizzat kendi gözlerimle
gördüm. Bugünde yaşadığım olayı size anlatacağım, işe başladım…
Hiç beklemediğim bir
anda telefonum çaldı. Yirmiüç senedir çocukluk arkadaşım olan Esin aradı. Kendisi Halkla İlişkiler mezunu, Gazeteci aynı zamanda, işten ayrılacağını ve benimde hala
iş arayıp aramadığımı sordu. Aradığımı öğrenince, ‘’ ben işten ayrılıyorum
senin gibi birine ihtiyacımız var, eğer sende düşünürsen Başkan ile görüşme
ayarlayacağım’’ dedi. Ben sevinçten inanın nerede ne iş yapacağımı anlamayı
geçtim, o an ne konuştuysak sevinmemi bitirince hepsini unuttum. Pazartesi oldu
ve ben derneğe gittim. Başkanla görüşmeden önce Esin’in yaptığı işleri inceleme
ve yapabilir/yapamama durumumu kendi içimde tartmak oldu. İşin benim açımdan
hiçbir sıkıntısı çıkmadı. Başkan ile görüştüm, görüşmemiz çok detaylı değildi
üsten kişisel bilgiler, iş hakkında bilgi verildi, Esin’inde ben referansıyım
demesiyle, Esinle altı günlük oryantasyon ile işe başlamış bulundum. Kendi
mesleğimi yapmıyorum, ama inanın üniversitede okumak istediğim bölümün işlerini
yürüteceğim. Tabi bu İnsan Kaynaklarından vazgeçtiğim anlamına gelmiyor. Sadece
bir basamak, iş yaşantısında tecrübe edinmek, insanları tanımak, insan
ilişkilerinde kendimi geliştirmek, sorumluluk almak ve kişisel gelişimimi de
elimden geldiğince bulunduğum konumdan daha üst seviyeye çıkarmak, bunun içinde
buranın doğru adres olduğuna inanıyorum.